Melina Bee เป็นนักกระซิบเกี่ยวกับ microaesthetics ทางประวัติศาสตร์ของอินเทอร์เน็ต
มีภาพจิตรกรรมฝาผนังที่ร้านเบเกิลในบ้านเกิดของฉันที่หลอกหลอนฉันตอนเป็นเด็ก มันมีขนาดใหญ่และสี่เหลี่ยมจัตุรัส ประกอบด้วยรูปร่างคล้ายหยดของเหลวในเฉดสีสนิมและสีส้มที่มีหัวเล็ก ๆ ที่ไม่มีใบหน้า ทั้งหมดนั้นสูดดมวนของจาวาที่ร้อนระอุ ฉันจำได้ว่าคิดว่ามันเป็นการคุกคาม แต่สิ่งที่ฉันไม่ได้ตระหนักในตอนนั้นคือมันเป็นส่วนหนึ่งของเทรนด์การออกแบบกราฟิกที่ใหญ่และร้ายกาจเล็กน้อยซึ่งมีชื่อติดจมูกว่า Global Village Coffeehouse
ที่ซึ่งฉันได้เรียนรู้สิ่งนี้คือ TikTok ต้องขอบคุณวิดีโอโดยผู้หญิงคนหนึ่งที่ใช้ชื่อเล่นว่าMelina Beeและผู้ทำวิดีโอหลายสิบวิดีโอที่อธิบายการออกแบบกราฟิกเฉพาะกลุ่มและสุนทรียศาสตร์ทางสถาปัตยกรรมที่คล้ายคลึงกัน ตัวอย่างเช่น Global Village Coffeehouseเป็นคำที่ใช้สำหรับการออกแบบกราฟิกช่วงปลายทศวรรษที่ 80 ถึงปลายทศวรรษที่ 90 ซึ่งผสมผสานลักษณะที่ปรากฏของงานฝีมือกับภาพโบราณหรือชนเผ่า มักใช้สีเอิร์ธโทนและลวดลายธรรมชาติที่คลุมเครือ เช่น ต้นไม้ ดวงอาทิตย์ และคลื่น นับแต่นั้นมาถือว่าถูกเหยียดหยามมากขึ้นว่าเป็นวิธีที่บริษัทต่างๆ จะได้รับผลกำไรจากรูปลักษณ์และความรู้สึกของการเคลื่อนไหวระดับรากหญ้า เธอกล่าวว่านั่นเป็นเหตุผลที่เธอเริ่มทำวิดีโอตั้งแต่แรก:
“กรามของฉันเพิ่งหลุด” เธอพูดถึงตอนที่เธอค้นพบคำนี้ครั้งแรก “ฉันต้องแชร์กับเพื่อนคนหนึ่งที่เหมือนฉัน เห็นภาพมาก และฉันก็แบบ ‘คุณรู้หรือไม่ว่านี่เป็นเรื่อง’” นับตั้งแต่ที่ Melina แพร่ระบาดครั้งแรกของเธอเกี่ยวกับม้านั่งแคมเดนและสถาปัตยกรรมที่ไม่เป็นมิตรในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2564 เมลินา กลายเป็นที่รู้จักในฐานะแหล่งรวมเทรนด์การออกแบบที่คุณรู้จักด้วยสายตา แต่อาจไม่มีคำอธิบาย ในขณะที่ภูมิหลังของเธออยู่ในสถาปัตยกรรมและการอนุรักษ์ประวัติศาสตร์ เธอให้เครดิตกลุ่มอาสาสมัครที่ชื่อว่าConsumer Aesthetics Research Instituteในการสร้างและดูแลจัดการรูปแบบต่างๆ มากมาย ซึ่งมีตั้งแต่ “Googie” ที่นักชิมชื่นชอบในช่วงทศวรรษ 1950 (นึกถึงสถาปัตยกรรมย้อนยุค “ยุคอวกาศ”) ไปจนถึง The ’90s New Age-y “Zen-X” (คิดว่า Sting กำลังเล่นโยคะ)
เราได้พูดคุยเกี่ยวกับความเร็วที่เร็วขึ้นของวัฏจักรของเทรนด์ และไม่ว่าจะมีสไตล์ที่น่ากลัวเกินกว่าจะฟื้นคืนชีพหรือไม่ ท่ามกลางคำศัพท์ใหม่ๆ สนุกๆ (“Whimsigothic!” “Frasurbane!”)
คุณเข้าสู่ประวัติศาสตร์การออกแบบได้อย่างไร?
ฉันมีผู้เชี่ยวชาญด้านการอนุรักษ์ประวัติศาสตร์โดยเน้นที่วัสดุงานฝีมือและการออกแบบ ซึ่งอิงตามสถาปัตยกรรมมากกว่า มีหลักการที่ทับซ้อนกันมากมาย [พร้อมประวัติการออกแบบ] ฤดูร้อนที่แล้ว ฉันสะดุดกับสิ่งที่เรียกว่า Consumer Aesthetics Research Institute (CARI) ใน Reddit และค้นพบสไตล์ที่พวกเขาเรียกว่า Global Village Coffeehouse และมีอีกคนหนึ่งที่เรียกว่า“แปลก”และฉันก็แบบบูม เราแต่ละคนเข้ากับสุนทรียศาสตร์เหล่านี้ในบางครั้ง
วิดีโอ microstyle แรกของคุณที่ได้รับความนิยมคืออะไร?
อย่าง แรกคือใน Frasurbaneซึ่งไม่ใช่สไตล์ที่ฉันชอบ แต่โดนใจผู้คนจริงๆ เมื่อคุณรู้จักมัน คุณจะแบบ “โอ้ พระเจ้า” ฉันมีช่วงเวลาเหล่านี้ทั้งหมด โดยเฉพาะกับสไตล์ที่เรียกว่า Gay Nineties Revival เมื่อฉันอ่านเกี่ยวกับเรื่องนั้น ฉันก็แบบ “ฉันมีเรื่องมากมายจากยุค 70 ที่คิดว่ามันคือ ‘ยุค 70’ แต่จริงๆ แล้วมันคือ ’70s Gay Nineties Revival’”
มีการวิจัยมากน้อยเพียงใดในวิดีโอเดียว
ปกติจะเยอะ ฉันมักจะได้รับความคิดเห็นว่า ‘คุณรู้ทั้งหมดนี้ได้อย่างไร’ และมันก็เหมือนกับว่า ฉันไม่ได้ ฉันค้นคว้ามา บางครั้งฉันรู้แล้วเพราะภูมิหลังทางสถาปัตยกรรมของฉัน แต่อย่างน้อยก็ครึ่งชั่วโมงถึงสองชั่วโมง การวิจัยบางครั้งไม่ใช่เส้นทางเชิงเส้น ฉันต้องอ่านข้อเท็จจริงบางอย่างและนั่งกับพวกเขาสักพักเพื่อปรับให้เข้ากับบริบท ดังนั้นจึงอาจใช้เวลาสองสามวันหรือหลายสัปดาห์
คุณรู้ได้อย่างไรว่าเทรนด์กำหนด microstyle ของตัวเองหรือไม่?
ฉันไม่สามารถเน้นความสำคัญของสถาบันวิจัยสุนทรียศาสตร์ผู้บริโภคที่นี่มากพอ พวกเขาไม่ได้มาจากชื่อทั้งหมด – Gay Nineties Revivalได้รับการประกาศเกียรติคุณในปี ค.ศ. 1920 – แต่ microstyles เหล่านี้บางส่วนมาจากกลุ่ม Facebook รูปแบบที่ฉันชอบที่สุดอย่างหนึ่งคือUtopian Scholasticซึ่งมาจากกลุ่ม Facebook ที่ชื่อว่า“การออกแบบ Utopian scholastic จากโลกก่อน 9/11 ” ฉันคิดว่ามันเป็นบทกวี พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ทุกแห่งยังคงอยู่ในรูปแบบนั้น มีบางอย่างที่พูดถึงความอยากรู้ของโลก
มีไมโครสไตล์ใดบ้างที่คุณคาดหวังว่าเราจะไม่เห็นเสียงสะท้อนอีก เช่น เทรนด์การออกแบบบางอย่างน่าเกลียดเกินกว่าจะทำซ้ำไหม
คนส่วนใหญ่ตลอดประวัติศาสตร์ได้รับแรงบันดาลใจจากสิ่งที่พวกเขาได้เห็น แต่ฉันรู้สึกว่าคุณไม่เห็น Global Village Coffeehouse มากนักอีกต่อไป Evan Collins [ผู้ร่วมก่อตั้ง CARI] ได้เขียนเรียงความที่น่าทึ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ สไตล์นี้ไม่สะท้อนคุณค่าของคนหนุ่มสาวในปัจจุบัน
มีบางอย่างที่ฉันไม่ต้องการเห็นกลับมาจริงๆ หนึ่งในนั้นมาจากปี 2010 ซึ่ง CARI เรียกว่า“Boho Chic” นั่นเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันประจบประแจงเพราะมันเป็นเพียงการลอกลวดลายจากวัฒนธรรมพื้นเมือง ฉันคิดว่าเรากำลังพยายามก้าวข้ามสิ่งนั้นในฐานะสังคม
ในวิดีโอของคุณเรื่องหนึ่ง คุณกำลังพูดว่าเมื่อเราพูดถึง Y2K ว่า “กลับมา” สิ่งที่เราพูดถึงจริงๆ คือสไตล์ที่เกี่ยวข้องกันโดยเฉพาะ เราเลือกและเลือกสิ่งที่เราต้องการค้นพบอย่างแน่นอน แล้วสิ่งที่เราลืมไปจากยุคนั้น มีอะไรบ้าง?
Y2KและMcBlingค่อนข้างต่างกัน: อันหนึ่งโอ้อวดและยุ่งมาก และอีกอันเป็นแบบเรียบง่ายที่โฉบเฉี่ยวและโดดเด่น เป็นเรื่องที่น่าสนใจที่สิ่งต่าง ๆ จะถูกรวมเข้าด้วยกัน เมื่อพูดถึงอดีต เรากำลังพูดถึงเราในปัจจุบันในหลาย ๆ ด้าน มีคำถามมากมายว่า “เรากำลังข้ามไปเพื่ออะไร?” “ Hipness Purgatory ” จะกลับมาไหม? ฉันไม่สามารถบอกได้
ทุกครั้งที่ฉันมีการสนทนาเกี่ยวกับ Y2K เราจะเริ่มพูดถึงว่าจะเป็นอย่างไรเมื่อต้นปี 2010 กลับมา เช่น“Indie Sleaze”หรือสุนทรียศาสตร์ของ American Apparel เป็นต้น แต่ถ้าเราคาดการณ์ล่วงหน้าแล้วว่าเทรนด์อะไรจะเกิดขึ้นเร็วๆ นี้ จะทำให้ดูมีสไตล์น้อยลงหรือเปล่า เราตระหนักดีว่าเป็นวัฒนธรรมของวัฏจักรแนวโน้มหรือไม่เพื่อที่จะมีความหมายอีกต่อไป?
วัฏจักรนั้นสั้นลง และสิ่งที่น่าสนใจอีกอย่างคือตลอดการศึกษาประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ การเข้าถึงประวัติศาสตร์นั้นจำกัดมาก บันทึกอยู่ในอาคารทางกายภาพ แต่อาจถูกทำลายเมื่อคุณดู แต่ตอนนี้ เรามีทุกอย่างแล้ว คุณสามารถดูบล็อก Tumblr จากปี 2010 ได้ในขณะนี้ หรือดูภาพยนตร์เก่า ความทรงจำทางวัฒนธรรมของเรามีงานยุ่งและเข้าถึงได้ง่ายกว่ามาก
คุณหวังว่าผู้คนจะได้อะไรจากการดูวิดีโอของคุณ
สิ่งที่ฉันหวังจริงๆ คือการทำให้ผู้คนมีความอ่อนไหวต่อสภาพแวดล้อมทางสายตารอบตัวพวกเขามากขึ้น เมื่อคุณเรียนรู้เกี่ยวกับสถาปัตยกรรม คุณสามารถเดินผ่านถนนและอ่านมันในทางใดทางหนึ่ง ฉันมีเพื่อนบอกว่ากำลังเดินเล่นกับฉันขณะอ่านทิวทัศน์ และฉันต้องการมอบทักษะนั้นให้ผู้อื่น
คอลัมน์นี้เผยแพร่ครั้งแรกในจดหมายข่าว The Goods ลงชื่อสมัครใช้ที่นี่เพื่อไม่ให้พลาดตอนต่อไป พร้อมรับจดหมายข่าวสุดพิเศษ
